Ben je ooit naar een circus geweest of heb je een circusact gezien? Ik denk het wel. Je hebt vast wel eens de extreem moeilijke kunst gezien van het balanceren op een plank die op een rol staat. Het is moeilijk om je evenwicht te bewaren. Vooral omdat de eerste laag op de tweede wordt gelegd, en aan het einde staat er vaak een stoel en de acrobaat zit erop als op een troon, en je kunt je niet voorstellen hoe?
Maar daar houdt het niet op, want na een tijdje worden de volgende lagen verwijderd en springt onze meester sierlijk op het podium en applaudisseren we voor hem. En hoewel we ons bewust zijn van de moeilijkheidsgraad van deze truc, denkt niemand er op dat moment over na. Zo is het ook in het leven. We horen de laatste tijd vaak over balans in het leven. Balans vinden tussen werk en privé, werk en gezondheid. Ondanks het feit dat de maatschappij steeds meer van ons verwacht, moeten we nog steeds tijd vinden voor onze genoegens, om uit te rusten en om in balans te blijven. Helaas is dit niet altijd mogelijk. En niet omdat we het niet willen, maar omdat we het niet kunnen en ons lichaam opeens de beslissingen voor ons neemt. Het is alsof de belangrijkste veiligheidsklep plotseling is dichtgedraaid. Laten we een diagnose van een burn-out krijgen. En zelfs als we nog willen werken, alles willen doen, hebben we geen kracht meer en moeten we rusten.
Een paar maanden geleden heb ik de machteloosheid opgegeven. Ik moest slapen en liggen en ook al denk ik eerst dat ik misschien een tv-serie inhaal of een boek lees, niets is minder waar. Mijn hersenen hebben de informatiestroom afgesneden. Wat overbleef was wachten. Na een tijdje werd de vraag: wat gebeurt er als ik weer op de been ben en weer aan het werk ga? Hoe ga ik het aanpakken als mijn lichaam weer basta roept!
Hoewel ik veel dingen heel goed zelf kan, ben ik dit keer naar een specialist gegaan en gelukkig was het geen burn-out, maar chronische vermoeidheid, hoewel ik energie genoeg had. De specialist verwees me door naar een jobcoach om te leren hoe ik anders kan werken, want ik hou van mijn werk en ik wil het niet veranderen. Ze verwees me door naar een voedingsdeskundige om mijn voedingspatroon in balans te brengen. Ik moet een techniek leren die hartcoherentie heet. Dit is allemaal om voor mezelf te zorgen. Want als je voor anderen zorgt, zorg dan eerst voor jezelf. Een bekende waarheid, maar moeilijk te implementeren, een soort paradox.
Gezondheidsmaand is het perfecte moment om mijn verhaal te delen. Misschien worstel jij of iemand in je omgeving wel met dit probleem en weet je niet wat je moet doen? Ga naar je huisarts, hij zal je begeleiden. Ga naar een coach die je kan helpen je tijd te managen, zodat je een uiterst kostbaar moment voor jezelf kunt vinden.
Goede gezondheid!