Voor Roger Van Vlasselaer is papier en doek niet altijd spannend genoeg, hij houdt van uitdagingen en beet zich vast in de moeilijke materie van glaskunst. Zoals een keramist met klei werkt zo werkt hij met glas en komt via een smeltprocedé tot schilderijen met diepte en structuur.
Glasateljee Rochee ligt heerlijk verscholen in de bossen terzijde van de Heirweg. Daar ontmoeten we Roger alias Rochee, glaskunstenaar. Roger is een kleurrijk figuur. Beroepsmatig was hij actief als pagina-opmaker bij verschillende tijdschriften. Daarnaast was hij sportief zeer actief als kanomonitor, speleologiemonitor en wedstrijdzeiler maar vooral globetrotter. Ooit ondernam hij de avontuurlijke tocht naar India per auto.
De naam Rochee intrigeert me. ‘Ik was roodharig,’ vertelt Roger. ‘Nu is dat aantrekkelijk maar in mijn jeugd was dat eerder iets om lacherig en pesterig over te doen. Ik heb via een Franse woordspeling van rouge en rocher, rode rots, Rochee gemaakt.’
Het houten chalet dat oorspronkelijk als logeerruimte voor vrienden was bedoeld is al snel glasatelier geworden. Aan de muur hangen kunstwerken, verspreid liggen schetsen. Op een schap staan netjes gesorteerd een groot aantal doosjes met glaskorrels in alle kleuren en maten. De natuur is nooit veraf, veel van de werken zijn geïnspireerd op bloemen en dieren. In een hoek staat een kastje met schelpenverzameling.
Glasfusie
‘Aanvankelijk maakte ik terrariumachtige kastjes met bloemstukken, later aangevuld met glascreaties, droomwerelden zoals ik ze noem. Deze nemen echter veel plaats in. Wat ik nu maak is glasfusie, driedimensionaal. Een ontwerp wordt laag na laag op elkaar geassembleerd. Ik werk niet met gekleurde glasplaten zoals bij glas in lood, wel met glaskorrels. Het meeste glas maal ik zelf, een heel intensief werk. Parfumflesje, drankflessen en ander gekleurd glas komt daarvoor in aanmerking. Door te zeven bekom ik verschillende diktes, van korrel tot poeder. Soms moet ik wel eens een kleur aankopen omdat die anders niet te vinden is.’
Autodidact
Ook knikkers en metaaldraad worden verwerkt, voor bloemenharten en bloemenstengels. ‘Zelfs de harde knikkers smelten onder de hoge temperatuur die verdeeld over 24 uur oploopt tot meer dan 800°, twaalf uur langzaam opbouwen en nog eens twaalf uur afkoelen. Structuur hangt af van de korrel, fijne structuur via opalglas, grovere korrels geven een ruwer oppervlak. Soms vervloeien kleuren in elkaar zoals bij een aquarel. Als autodidact heb ik alles proefondervindelijk geleerd, na 6 jaar met deze materie kan ik nu wel inschatten wat er gaat gebeuren bij het smelten.’
Toch blijft er af en toe wel een verrassingseffect mogelijk. ‘Bij gebruik van ijzerdraad ondervond ik dat zich daarrond bellen vormden, door rond de draad korreltjes te strooien creëer ik kanaaltjes bij het smelten en doet die belvorming zich niet meer voor. Natuurlijk kan er altijd wat misgaan, sommige glassoorten bevatten chemicaliën waardoor verkleuring intreedt, helder glas dat wit uitslaat bijvoorbeeld. Glasplaten met verschillende densiteit kunnen breken bij het afkoelen. Soms doet dat zich zelfs pas na enkele weken voor. Om die reden hou ik nieuw werk altijd een tijdje bij me in het atelier tot ik er gerust in ben dat het ok is. Als je de materie verstandig behandelt is dit werk niet gevaarlijk, glassplinters in je handen komen natuurlijk wel voor.’
Werk van Roger kan je bezichtigen in de Oude Route, de feestzaal van Café Bosdorp (een 30tal werken), restaurant Toscane…Ook kan je hem aantreffen bij VZW Kunststek uit Steken waar hij lovende woorden heeft voor de vriendschap en het feit dat je veel van elkaar kunt leren op de bijeenkomsten. Regelmatig exposeren leden hun werken, ook daar kan je Roger zijn werken bewonderen.
Quote:
‘Wat ik nu maak is glasfusie, driedimensionaal. Een ontwerp wordt laag na laag op elkaar geassembleerd.’
Roger Van Vlasselaer
