BAKKERIJ VELDEMAN, de bakkerij van Pieter Veldeman en Marjolein Schelfaut, draait elke nacht op volle toeren. Als warme bakker maken ze alles zelf. Gazet Van Stekene ging een nacht meedraaien.
Het is erg rustig op de baan naar Klein-Sinaai wanneer uw journalist om iets na één uur onderweg is naar Bakkerij Veldeman. Deze maandag-op-dinsdagnacht zal voor Marjolein Schelfaut een rustige nacht worden, ‘niets vergeleken met de zaterdagnacht’, dan is het alle hens aan dek. Alhoewel de warme bakkers in Vlaanderen met uitsterven zijn bedreigd, en geschoold personeel lastig te vinden is, doet Marjolein haar job met veel goesting en passie. Dat is nodig als je elke nacht wakker wil doorbrengen.
In de bakkerij is Marjolein al even bezig met de voorbereidingen wanneer uw journalist aankomt. In tegenstelling tot vele bakkerijen staat Pieter Veldeman in de winkel, en doet de broodronde, terwijl Marjolein elke nacht de broodjes bakt. ‘De bakkerij heet wel Veldeman, dat is ook de naam van onze kinderen, op die manier zijn ze ook wat reclame voor ons’, (lacht).
Bakkersdroom
Voor Marjolein was het al sinds de lagere school de bedoeling om bakker te worden: ‘We zijn in het lager eens een bakker gaan bezoeken, en zagen toen hoe sandwiches werden gemaakt. Vanaf toen wist ik al dat dit was wat ik wou gaan doen.’ In die tijd was de bakkerswereld er één van mannen: ‘Als je toen aan een opleiding begon, waren het voornamelijk mannen. Vandaag is het al helemaal veranderd. Daar is zeker al de helft van de studenten een vrouw.’
In haar jonge jaren werkte ze al bij Bakkerij Van Goethem, die toen de bakkerij uitbaatte waar nu Veldeman gevestigd is. ‘Na het uitgaan was het dan direct doorsteken naar het werk. Dan train je dat wel’, (lacht).
Maar Marjolein studeert verder voor haar bachelor Voeding & Dieetkunde, en ze zal zeven jaar werken als diëtiste in een psychiatrische instelling. In 2008 nemen Marjolein en Pieter dan de bakkerij van Van Goethem over, en maken ze er Veldeman van.
Ondertussen blijft Marjolein druk in de weer met het maken van haar broden voor de dag die komt. Haar collega is bezig met de patisserie: ‘Dat had ik ook geleerd in mijn opleiding, patisserie, maar dat heeft echt wel zijn tijd nodig gehad op Klein-Sinaai. Dat waren ze hier helemaal niet gewend. Ondertussen kunnen we erg trots zijn op onze reputatie als het aankomt op patisserie en taarten.’
Sinaai en de slagboom
‘Een vierde van onze klanten komt uit Sinaai, en dat is nu wel een probleem door de slagboom aan de Koebrug. In het begin merkten we wel een verschil, en dan zijn we begonnen met een levering aan huis voor klanten op Sinaai. Via het stadsbestuur van Sint-Niklaas hebben we een code gekregen om door de slagboom te gaan, en op die manier bedienen we onze klanten in Sinaai vandaag. Ook hebben we in de Zwaanaardestraat een afhaalpunt bij Ann van Hende.’
Nood aan rust
‘Soms zeggen onze klanten: gaan jullie nu weeral in verlof?, maar wij hebben dat wel nodig. We staan hier soms 15-16 uren op een dag te werken, en dat 6 dagen aan een stuk. Dan heb je af en toe echt wel eens nood aan ontspanning. Ook onze sluitingsdag is voor ons werken, dan doen we onze administratie.’
Maar als Marjolein opnieuw zou moeten kiezen, ging ze voor hetzelfde pad: ‘Dan zou ik opnieuw bakker willen worden. We hebben ook de grote luxe dat onze kinderen altijd bij ons zijn. Ze gaan hier naar school, en daarna zijn ze bij ons. We hebben ze zien opgroeien doorheen de jaren.’ Maar niets duurt voor eeuwig natuurlijk: ‘Ik ben er me ook van bewust dat dit een fysiek erg zware job is. Op een bepaald moment is het op.’
Voordat uw journalist weer vertrekt, ergens tussen vier en vijf uur, krijgt hij nog een croissant. En die geniet de volledige goedkeuring van uw krant.
