In onze serie met markante figuren in de Stekense politiek komen we vandaag bij Katrien De Vijlder van Groen. En in het verlengde haar hond Noortje, die mee mocht op de foto’s.
‘Ik ga al direct beginnen met stellen dat ik geen echte politieker ben’, begint Katrien. ‘Ik ben gevraagd om op de lijst te staan, en mijn eerste gedachte was al meteen ‘oh nee’, ik zag dat niet direct zitten om met mijn foto overal te staan in Stekene tijdens een verkiezingscampagne.’
En dan komt ook meteen een anekdote boven over die verkiezingsfoto: ‘Ik had er me eerst niet echt voor opgekleed, ik kwam daar gewoon alledaags binnen. Naderhand hebben we die foto wel even opnieuw genomen, het was niet zo flatterend’, lacht Katrien.
Verkozen
‘Ai’ begint Katrien wanneer ik vraag naar haar gevoel toen ze verkozen werd: ‘Ik had me voorgenomen om achter de schermen mee te werken met de partij, maar niet om in de gemeenteraad te gaan zitten. Die verkiezingsuitslag was dan ook echt een verrassing. Ik had geen benul van waar ik aan begon. Sommige vrienden hebben me ook afgeraden van mijn mandaat op te nemen (te idealistisch) , en na het eerste jaar heb ik er wel aan gedacht om ermee te stoppen, maar ik ben geen opgever’, lacht Katrien.
‘Gelukkig kende ik sommige leden al van in mijn tijd bij de Chiro, zo zat ik wel goed tussen mensen die ik al lang kende. Ik zag met hen samenwerken ook goed zitten. Ik deel veel dezelfde waarden met hen’, voegt Katrien toe.
‘Ik herinner me nog wel de derde gemeenteraad, waar ik zelf voor het eerst aan het woord kwam. Ik wou een vraag stellen over een agendapunt, en toen de voorzitter het woord aan mij gaf om mijn vraag te stellen, verraste ik iedereen even door te melden dat ik ze niet meteen ging stellen. Ik had de afgelopen gemeenteraden heel wat heen-en-weergekibbel gezien tussen gemeenteraadsleden, en in de aanloop naar mijn vraag was er ook een hevige discussie geweest. Twee raadsleden zaten op hun telefoon wat doelloos te scrollen, dat vond ik niet respectvol. Toen ik zei dat ik mijn vraag nog niet ging stellen keken ze wel op’, lacht Katrien. ‘Ik heb toen een punt gemaakt van beleefdheid en respect, ik ben niet verkozen geraakt, en engageer me niet, om op die manier voor Stekene te werken.’
‘Ik moet wel zeggen, naderhand heb ik een heel beleefd antwoord gekregen’, voegt Katrien toe.
Reflectie
Na meer dan drie jaar in de gemeenteraad zetelen heeft Katrien de gang van zaken al wat beter door, en dan kwam er toch een reflectie: ‘We zijn nu halverwege, en ik heb mezelf wel al eens de vraag gesteld wat ik al bereikt heb. Ik ben er me natuurlijk wel van bewust dat we met Groen in de oppositie zitten, en dat echt grote verwezenlijkheden niet direct zullen komen. Maar toch, ik heb al heel wat werk verricht in research en voorbereiding van de agendapunten en focus me graag op positieve initiatieven als het burgerparticipatieplatform, de fietsbieb, Babyspot.’
Dat werk wil ze blijven doen: ‘Er worden weinig vragen uit de oppositie uitgewerkt door de meerderheid. En toch blijf ik mijn best ervoor doen. Uiteindelijk zijn die enkel bedoeld om te helpen. Het is een cadeau die we geven. We verzetten al heel wat voorbereidend werk om bepaalde initiatieven te lanceren. Ik heb ook onlangs een “nieuwjaarsbrief” geschreven die ik voorgelezen heb op de gemeenteraad, waarin ik toch wou oproepen tot meer samenwerking.’
Biodiversiteit
Met die gedachte stelde ze op de gemeenteraad van maart een initiatief voor om de biodiversiteit te promoten: ‘We kunnen de Stekenaars met een privétuin toch een boom, of wat struiken cadeau doen? We hebben al de jaarlijkse bloemenmarkt waar je dan een zak potgrond krijgt, maar laat ons dat eens wat groter zien. Daarvoor heb ik dan ook contact gehad met andere gemeentes, waar dit soort initiatieven al bestaan, en veel succes hebben.’ (de gemeenteraad stemde tegen het initiatief, ndvr)
Dat initiatief is lang niet het enige dat Katrien nog plant: ‘Het is mijn bedoeling om op elke gemeenteraad een positief puntje ter stemming te brengen.’
Voor Katrien passen die initiatieven allemaal binnen het kader dat je met kleine veranderingen veel kan doen: ‘Wie het kleine niet eert’, lacht Katrien: ‘Je kan met kleine dingen zoveel mensen gelukkig maken. Neem nu bijvoorbeeld het kleurrijke voetpad, dat is zo’n klein detail, maar het kan veel betekenen. Ik zeg maar iets, laat ons bijvoorbeeld 50 bankjes aankopen met de gemeente, en laat de burgers maar beslissen waar ze moeten komen. Het kan soms zoiets kleins zijn.’
Buiten de politiek om geeft Katrien les op de Heilige Familie in Sint-Niklaas. ‘Verder zit ik in het bestuur van de judovereniging, in het oudercomité van de Chiro, en probeer ik vrijwilligerswerk te doen waar ik kan.’
Naast haar drukke leven heeft ze ook nog een gezin met opgroeiende pubers en werd de familie nog vergroot met Noortje, haar Duitse herder. ‘Die hebben we uit het asiel gehaald, en hebben we hier een nieuwe thuis gegeven.’ Naderhand mag Noortje ook nog mee op de foto: ‘Dan sta ik er toch niet alleen op’, lacht Katrien.
