Wie in Stekene gezellig uiteten wil gaan, heeft keus te over. Voor elke editie van deze Gazet schuiven we in een ander etablissement de beentjes onder de tafel. Ditmaal doen we dat onder de houten tafels van Bar Woodz.
Het is een vrijdagavond en vrij druk in Bar Woodz. Er klinkt een gezellig geroezemoes wanneer zaakvoerder Mark De Zwart ons een tafel toewijst. We zijn nog maar net gaan zitten, of de menu- en drankenkaart ligt al voor ons. Even later krijgen we de vraag of we een aperitiefje willen nemen. Dat willen we. Uiteraard. We gaan voor lokaal: mijn Vrouw kiest een Troubadour Blond van het vat (3,50 euro) en ik bestel een 4KNT Tripel uit de Stekense Polken (4,60 euro). Omdat de honger al begint te knagen nemen we er de albondiga’s con bocadillo (9,00 euro) bij. Deze gegratineerde gehaktballetjes met tomatensaus en mozzarella zijn mooi afgekruid, zeker niet te pikant. Wel bijzonder lekker.
Natuurlijk
Het interieur van Bar Woodz bestaat, hoe kan het ook anders met zo’n naam, uit hout. Ruwe planken tegen de wand en een houten vloer geven een warme uitstraling. Een opstapje wordt veilig gemaakt door een lichtstrip. De garçons hebben er duidelijk zin in, want aan welke tafel ze ook komen, overal wordt gelachen. In de tuin zijn bomen versierd met lampjes. Het is hier, kortom, fijn toeven. Al hangt er een donkere schaduw boven de zaak. Ik praat erover met Mark De Zwart, die samen met zijn broer Stefan (de kok) de zaak runt. In 2012 startten ze samen l’Apétit. Pas veel later kwamen ze naar de huidige locatie. ‘Deze ruimte werd aan andere uitbaters verhuurd, maar de eigenaar ondervond te veel problemen. Dus kregen wij de vraag of we geen zin hadden om hier iets te doen’, zegt Mark. ‘Zo werd in 2022 Bar Woodz geboren; eerst als zomerconcept, in een tent die plaats bood aan zo’n 30 mensen. Woodz was toen enkel een verwijzing naar het bos achteraan de tuin. Later, in april 2023, hebben we hier dit gebouw opgetrokken met heel veel hout, een natuurlijk materiaal.’
Schrik
Mijn gesprekspartner blikt ernstig. ‘Toen zijn de problemen begonnen. Overlast, zogezegd. Maar hoor jij hier muziek?’ Ik schud het hoofd. ‘De muziek mag hier 85dB luid klinken. Wij spelen hier doelbewust slechts 65dB. Als de muziek luider speelt, gaan mensen ook luider praten en dat willen we niet. Bij ons babbelen de mensen, ze maken geen lawaai. We willen ook absoluut geen overlast creëren. Mocht er een buur met ons een probleem hebben, willen we erover praten, zoeken naar oplossingen. Ons opzet is mensen een gezellige avond te bezorgen. We volgen daartoe alle regels die de gemeente ons oplegt. Onze naaste buren hebben er geen problemen mee. Maar er zijn een paar mensen die het ons lastig maken. Waarom? Geen idee. Maar we hebben echt schrik dat we niet zullen kunnen blijven bestaan. Voorlopig zijn we gelimiteerd tot 99 personen, terwijl er plaats is voor 150. In de gezellige tuin durven we voorlopig niemand laten zitten. Da’s toch jammer…’
Lekker!
Jammer is het inderdaad, want het eten is er bijzonder lekker. De broers De Zwart gaan er prat op dat in hun ruim aanbod aan gerechten alles vers en echt is, alles is huisgemaakt. ‘Behalve de scampi’s, die komen uit de diepvries, dat kan moeilijk anders, haha.’ Mijn Vrouw is bijzonder content met de royale portie vol-au-vent (22,50 euro) die erg veel fijne smaak heeft. Ook het seizoensslaatje is dik in orde. Ik heb (twee stuks) sliptongen (26,00 euro) gekozen. Uit ervaring weet ik dat die niet zelden veranderen in karton wanneer ze iets te lang zijn gebakken. Maar niet bij Bar Woodz: de tongen zijn in royaal veel boter gebakken, zijn erg mals, en vallen zo van de graat. Zo horen sliptongen te zijn. De tartaar is huisbereid en vers. De frietjes zijn knapperig goudgeel. Het leven kan lekker zijn!
Overlast?
Aangezien ik zelf bijzonder gevoelig ben aan lawaai, gebruik ik vaak mijn decibelmeter. Niet zelden wordt in concertzalen de grens van het toelaatbare overschreden. De app heet Decibel X en wordt beschouwd als zeer betrouwbaar. Wij maten in Bar Woodz een gemiddelde van 70,0 dB met een piek van 85,1 dB. Toen we op straat stonden, hoorden we geen geluid meer van binnen…
