Stekenaars hoeven zich niet naar andere gemeenten te verplaatsen om lekker uiteten te gaan. En recentelijk groeide het aantal eetgelegenheden aan met Meadow, een gezellige hippe brasserie in de Polenlaan. Als er lekker te eten valt, zijn wij er graag bij!
Meadow is de tweede zaak die de broers Timothy en Bodi de Munck in Stekene openen. Wie hen op hun strafst wil leren kennen, moet naar Ukiyo. Maar ook met een kleiner budget kan je van hun rijke smaken genieten. Daar zorgt het team van chef Glenn Fransen voor. ‘Wander into our meadow of flavours!’ staat er op de website. Ik vind het een vreemde zin…
Het is woensdagavond en donker wanneer we in de Polenlaan op zoek gaan naar Meadow. Hoewel we er al een keer eerder waren, rijden we het pand straal voorbij. De groene banner kan ’s avonds best een beetje licht verdragen, denk ik hardop. Binnen worden we hartelijk verwelkomd door Sam de Vocht, de zaalverantwoordelijke. Hij leidt ons naar onze tafel, neemt onze jassen aan en zorgt snel voor de kaart en een mandje met brood. Of we al iets willen drinken? Wat dacht je! Mijn Vrouw wil graag een glas witte wijn. Ze krijgt de Camin Blanc, een blend van chardonnay en chenin blanc (7 euro) aanbevolen. Ikzelf kies voor een 4Kant Tripel, het plaatselijke betere brouwwerk (6 euro). We nemen er een portie (6 stuks) bitterballen met truffelmayonaise en mosterdzaad (9,50 euro) bij, en laten de drukte van de dag achter ons.
Schappelijke prijzen
De brasserie zit voor een doorsnee woensdagavond verrassend vol. En toch hebben we, aan de straatkant van de zaak, weinig last van de decibels die andere klanten produceren. Wie vlakbij de keuken zit, vangt meer lawaai, hebben we al ondervonden. We bestuderen de kaart en de suggesties. Wie hier wil lunchen met keuze tussen drie voor- en drie hoofdgerechten, en een koffie of thee na, betaalt 34 euro. De prijzen zijn oké, vinden we: ‘starters to share’ tussen 9 (gegratineerde babymaïs) en 18 euro (oesters), hoofdgerechten tussen 23 (vegetarische wok) en 33 euro (rib eye).
Onze gastheer wil weten of we al beslist hebben wat we gaan eten. Mijn Vrouw heeft haar oog laten vallen op de ‘Burger van de maand’ (26 euro). Dat is een gegrilde rundsburger (200 gram) met bacon, brioche bun, rode cheddar, tomaat-koriander salsa, kropsla en spicy mayo. Een hele mond vol, en dat blijk later ook letterlijk zo te zijn. Ikzelf ben een zalm-mens en kies resoluut voor Zalm ‘Meadow’ met warme groenten, zeekraal, beurre blanc en pastinaak (24,50 euro). Moniek krijgt bij haar burger een rode garnacha uit midden-Spanje aanbevolen, Veo Veo, een zachte fruitige wijn (6 euro) die opvallend warm wordt geserveerd. Ikzelf houd het bij een fris Duveltje (5 euro).
Zijn geld waard
De timing is prima, het eten komt op een goed moment op de tafel. De burger, die je sowieso moeilijk verfijnd kan dresseren, komt toch mooi op de tafel, op een grote houten plank. Het blijkt een flinke hap te zijn, en vooral héél lekker. De burger is perfect gebakken, mals en sappig, en alle smaken passen goed bij elkaar. Het wijntje blijkt goed te matchen, mijn Vrouw geniet. Daarvoor ga je uiteten. Zelf ben ik heel tevreden met mijn keuze. De cuisson van de zalm is perfect. Ik heb ‘m elders al veel droger op mijn bord gekregen. Ik krijg nog een apart kannetje met saus. Er is een overvloed aan warme groentjes die de zalm duidelijk waarderen, en die ik naar waarde weet te schatten. Dit ziet er niet alleen heel mooi uit, het ís ook bijzonder lekker en meer dan zijn geld waard.
Afsluiter
Of we nog een dessert wensen? Nee, dank je, de porties waren royaal, een koffie om de lekkere avond af te sluiten is oké. Moniek bestelt een (kleine, echte) espresso (3 euro) en ik laat me verleiden door de Irish Coffee (12 euro). We hebben nog een korte babbel met de zaalverantwoordelijke. ‘Er zaten vanavond zomaar eventjes 45 personen te eten’, zegt hij trots. En toch heb ik enkel drie jonge personeelsleden in de zaal opgemerkt, die altijd de rust bewaarden en de tafels die ik kon zien, steeds mooi getimed bedienden. Voordat we weer de koude van de avond in duiken, wil ik nog graag weten wie het grote gebrande houten kunstwerk in de zaal heeft gemaakt. ‘De vader van de vriendin van Timothy’, klinkt het. ‘Nogal een eyecatcher, hé?’ Ik kan het enkel maar beamen. En ik wil het werk graag nog eens terugzien. Ondertussen zullen we dan ook maar iets blijven eten, zeker?
