OP vrijdag 15 december werden onze sporters in de bloemetjes gezet. Niets nieuws, dat gebeurt ieder jaar, maar niet altijd met twee wereldkampioenen in onze rangen.
Ine Beyen, zelf ex-profwielrenster en nu nog volop actief in de sportjournalistiek praatte de avond boeiend aan elkaar. Het verhaal van beachvolleyballer Kyan Vercauteren hebben we reeds breed uitgesmeerd in onze Gazet van Stekene van 16 december. Tijd om even stil te staan bij de andere – minstens even verdienstelijke – kandidaten.
Jeugdsporters
Als je ziet welk aanstormend talent er zich manifesteert zal de gemeente nog een flink budget voor medailles mogen voorzien. Tennissers Thibe Bruggeman (14) en Marthe Van Der Steichel (14), gymnast Gianni Rossie (9) en atleet Timo Thielemans (16) waren genomineerd maar multi-fietser Matti Thoen (nog steeds maar 9) won net als vorig jaar de trofee. Belgisch, Europees en wereldkampioen cyclocross. Medailles in mountainbike, wegkoers en BMX. Aan ambitie geen gebrek: ‘Ik had de prijs wel verwacht. BMX vind ik nog het leukst van allemaal, als ik later groot ben wordt het misschien iets anders. Ik train op alles en ga tussendoor nog naar school, maar dat vind ik minder plezant.’
‘Als ouders is het altijd leuk om dit mee te maken’, zegt papa Philippe Thoen. ‘Wij hebben allebei veel gesport, ik heb zelf altijd op de weg gereden tot het eerste jaar bij de beloften. Blijkbaar hebben we dat in de genen doorgegeven aan onze kinderen. Matti’s zus rijdt ook BMX maar momenteel trainen ze minder en teren ze vooral op talent. Velen hebben talent maar wil en doorzettingsvermogen maken dan vaak het verschil. Het is vaak moeilijk kiezen uit het aanbod van wedstrijden, met onze nieuwe mobilhome zijn we ieder weekend op weg. Het is een investering in de sport maar vooral ook in het gezin.’
Sportman
De trofee ging zoals algemeen verwacht naar (beach)volleyballer Kyan Vercauteren die met zijn kompaan Joppe Van Langendonck de wereldtitel beachvolleybal U21 pakte.
Zijn twee uitdagers konden nochtans ook de nodige referenties voorleggen. Timo Thielemans pakte twee Belgische titels in het kogelstoten en ook twee in het discuswerpen. Tussendoor zette hij ook het Belgische record kogelstoten met 7.73 meter op de tabellen. Maxime Selis is ondanks zijn spierziekte een multisporter: vier gouden, twee zilveren en één bronzen medaille in het rolstoelhockey en zwemmen. Zijn exploot in de Antwerp 10 miles leverde hem in de Gazet van Stekene de titel van Stekenaar van het jaar op.
Sportvrouw
Amazone Xyliana De Rover pakte twee Belgische bronzen medailles in de dressuur. Ze haalde goud en brons op internationale wedstrijden en nam deel aan het Europees kampioenschap. Loopster Marijke Merckx behaalde een vierde, vijfde en zesde plaats op Belgische kampioenschappen en werd provinciaal kampioen in de estafette. Badmintonspeelster Arianne Saman werd Belgisch kampioen in het enkel én dubbelspel en pakte brons op de special olympics als enig meisje in de mannenreeks.
De keuze van de jury viel uiteindelijk op wielrenster Marijke De Smedt. Europees kampioen gravel, brons op het WK tijdrijden in Glasgow, vijfde plaats in de wegrit van Glasgow en drie zeges in UCI-races. Dit alles in de categorie vrouwen 50-54.
Een bekroning die nog extra glans krijgt als je bedenkt dat Marijke twee jaar geleden op haar fiets werd aangereden door een wagen. ‘Een heel zwaar ongeval met een lange revalidatie. Operaties aan de rug, de nek en aan de handen. Opnieuw leren stappen met een rollator om dan uiteindelijk twee jaar later weer op topniveau te staan.’
‘Als je ziet dat ik als 50-jarige amper 10 minuten moest toegeven op Annemiek Van Vleuten in de Ronde van Vlaanderen besef ik dat ik misschien wat te laat aan topsport ben begonnen. Nu probeer ik zoveel mogelijk variaties binnen het wielrennen te beoefenen, zelfs al is het allemaal op eigen kosten: fietsen, kledij, inschrijvingen, verplaatsingen. Vaak koers ik tussen meisjes die jonger zijn dan mijn eigen dochters. Tegenwoordig focus ik vooral op de gravelraces waar het ieder voor zich is en je minder afhankelijk bent van de gedragingen in het peloton. Maar age is just a number, en ik wil genieten van wat er nog kan. De ambitie is om in 2024 Belgisch, Europees en wereldkampioen in de gravel te worden.’ In dat geval zullen op de sportraad volgend jaar niet lang moeten debatteren voor de sportfiguur 2024.
Sportclub
Prestaties zijn één zaak, sport bieden aan een groter publiek is net zo belangrijk. Net daarom werd Badmintonclub Stekene in de bloemetjes gezet. ‘Het was een beetje verwacht’, geeft voorzitter Toon Bouchier toe. ‘Wij zijn erin geslaagd om verschillende niveaus naadloos te laten samenvloeien en zo één club te creëren. We hadden een tak competitiesporters en nadien zijn er vele recreanten bijgekomen die voorheen onder de vleugels van de gemeente sportten. Daarom hoef je nog niet de meest talentvolle tegen de minder onderlegde speler te laten spelen, dat heeft geen zin. Het moet voor iedereen plezant blijven. Bij ons is iedereen een topper, ongeacht zijn of haar kwaliteiten als badmintonner. Deze erkenning als sportclub raakt ons wel. Het is fijn voor het bestuur, de medewerkers en de sporters om waardering voor ons werk te krijgen. Iedereen die badminton in het hart draagt zal dit appreciëren. We hebben zonet alweer twee nieuwe mensen die zich in het bestuur willen engageren. Dat bewijst dat we goed bezig zijn.’ En dat de Stekense badmintonclub een plezante bende is waar sport, amusement en vriendschap samensmelten hebben ze bij de uitreiking nog een keer duidelijk getoond.
Trofee voor sportverdienste
‘Heel tevreden met deze erkenning na zestig jaar actief te zijn in de Stekense sportscene’, geeft François Van Kerckhove toe. ‘Het begon allemaal met een minivoetbal tussen Stekense ploegen. Daar werd serieus strijd geleverd, zelfs zonder de rivaliteit tussen Stekene en Kemzeke want die waren daar slechts met één ploegsken van De Linde. Wanneer mijn zoon Filip dan begon te voetballen bij Klauwaerts Kemzeke heb ik daar samen met hem alle jeugdreeksen doorlopen als délégué en later als bestuurslid. Een leuke anekdote uit die periode was de allerlaatste match van de juniors, die moesten we winnen om kampioen te spelen maar door de regenval was het veld amper bespeelbaar. Ik heb toch de scheids kunnen overtuigen, we werden kampioen en haalden de halve finale van de Beker van Het Volk. Dat leverde ons een nominatie op voor de sportploeg van dat jaar. Toen onze toenmalige secretaris Remi Van Steenberge geen goesting meer had in de sportraad ben ik hem opgevolgd. Nu zit ik er nog altijd, maar dan als geïnteresseerde burger die af en toe zijn ervaring kan doorgeven.’
‘Daarna kwam er een hoofdstuk wielrennen. Met Nering door Sport en Roda in Kemzeke. Vaak problemen met sponsoring en seingevers maar dat raakte allemaal opgelost tot het financieel nog moeilijk haalbaar werd. Daarom ben ik zo dankbaar dat het wielrennen nog altijd leeft dankzij ‘Sport en Steun Stekene en Stekene Koerst Verder’. Ik was vorig jaar als eregast op de Omloop van het Waasland, die waardering heeft me echt aangegrepen en ik ben blij dat ze die Omloop nu weer gaan opwaarderen.’
‘Een slotwoord? Ik heb in die zestig jaar met heel veel mensen gewerkt. Veel voorzitters versleten maar aan het eind is het altijd en overal toch goedgekomen.’
Quote:
‘Age is just a number, ik heb ambitie om in 2024 Belgisch, Europees en wereldkampioen gravel worden.’
Marijke De Smedt
