EXCUSES voor de Engelse titel in deze Gazet van Stekene maar Bono van U2 had het niet beter kunnen zeggen. Bono was er niet op het optreden van Bow & Arrow op Parking Tack eind mei maar de 400 fans die er wel waren gingen uit hun dak van minuut één tot minuut honderdtwintig.
De verantwoordelijken hiervoor? Frontman Nico Haeck, gitaristen David Van Puyvelde, Jurgen Van Ranst en Pieter Van Landeghem. Helemaal achterin in het duister aangevuurd door drummer Carlos De Clercq. De trouwe fans keken waarschijnlijk raar op toen ‘Killing in the name’ van Rage Against The Machine als eerste uit de boxen knalde.
Zot doen
‘We wilden eens zot doen en beginnen met het nummer waar we normaal mee afsluiten’, zegt Nico Haeck enkele dagen later. Samen met Pieter Van Landeghem blikt hij tevreden terug. ‘Onze trouwe fans wisten waarschijnlijk niet goed wat hen overkwam maar ik vond het goed gelukt en zeker voor herhaling vatbaar. Normaal gezien bouwen we onze set altijd wat zachter op maar deze keer was het vanaf minuut één bonk erop. Het is voor ons altijd een voordeel om in Stekene een thuismatch te spelen. Dat gebeurde wel al vaker, maar in de tent van de Stekense Rythm & Blues Club is het altijd nog een tikkeltje specialer dan pakweg op de avondmarkt. Het publiek apprecieert dat blijkbaar ook want nu waren er 400 betalende toeschouwers opgedaagd, 50 meer dan vorig jaar.’
Topsport
Bow & Arrow gunde die 400 man geen seconde rust. ‘Twee uur ononderbroken, dat is echt wel topsport. Ik moet toegeven dat ik bij het laatste nummer wel naar adem moest happen. Vroeger lasten we wel een keer een pauze in bij zo’n lang optreden maar dat doen we niet meer, als de ambiance erin zit moet je doorgaan.’
Playlist
Op het menu: zeg maar de Studio Brusselsound van de laatste decennia. Van Foo Fighters, Metallica, Queens of the Stone Age tot Franz Ferdinand en alles daartussen. Wie stelt die playlist samen? ‘We hebben een gezamenlijke Spotify lijst, als iemand een tip heeft proberen we dat uit. Of het ons ligt, of het gaat met de zang en of onze fans het zullen lusten. Maar het moet in de eerste plaats voor ons plezant zijn. Iedereen heeft zo zijn favoriete nummers maar ik kies voor Black en Even Flow van Pearl Jam’, zegt Nico. ‘Als je tien coverbands aan het werk ziet dan hoor je acht keer hetzelfde. Met Bow & Arrow proberen we wat exclusiever te zijn maar tegelijkertijd toch voor een heel ruim publiek. We hebben fans van minder dan 20 tot ouder dan 60.’
Eigen nummers?
Ooit gedacht om eigen nummers te brengen? ‘Toen we 28 jaar geleden begonnen hebben we dat wel gedaan maar de respons is een pak minder omdat de mensen die niet kennen. Het is een bewuste keuze om als coverband door te gaan en de mensen te amuseren met nummers die ze kunnen meezingen. En ons trouw publiek weet dat wel te appreciëren.’ Dat het publiek heel geliefd is lijdt geen twijfel want de bandleden hadden zich niet backstage verstopt en stonden tot meteen voor en reeds meteen na het optreden tussen het publiek. ‘Zeker in Stekene heb ik vooraf veel stress maar ik vind het belangrijk om een babbeltje te kunnen doen met de mensen’, zegt Nico.
Samenstelling
‘David was er al van bij het begin maar in die 28 jaar is de samenstelling van Bow & Arrow wel een paar keer aangepast. Zelf was ik in de beginperiode bassist maar door ziekte van de toenmalige zanger moest ik aan de bak, zogezegd omdat ik toch alle nummers uit het hoofd kende. Iedereen vond het blijkbaar wel OK en we hebben het zo gehouden. De redenen voor die aanpassing waren verschillend, Etienne De Wilde was 80, de nummerkeuze lag niet iedereen, en er was corona. Vier jaar geleden moesten we op zoek naar een gitarist en kwam ik toevallig Pieter Van Landeghem tegen op Graspop. Bij de zoektocht naar een nieuwe drummer was Carlos meteen van bij de eerste repetitie een superdrummer.’
Toekomstplannen
‘Spelen, zoveel mogelijk spelen. We staan dit jaar onder andere nog op de Gezoarse feesten, op Levensloop in Beveren en op de braderij in Sint-Gillis-Waas. Maar ik heb wel heimwee naar de tijd dat we op de Gentse Feesten op het Sint-Jacobsplein voor een massa toeschouwers speelden. Maar dat concept is nu veranderd, net als bij de Parkfeesten in Sint-Niklaas. Daar geven ze al eens een salsa-avond, niet meteen ons ding’, lacht Nico. ‘We zouden graag ons werkterrein wat buiten het Waasland willen uitbreiden. Let op: dat wil niet zeggen dat we ons eigen publiek beu zijn, we hebben enorm veel respect voor die mensen en zijn zo dankbaar dat die altijd weer naar onze optredens komen.’ Optreden voor veel volk, meer dan op Crammerock krijg je er in Stekene niet bijeen. ‘Dat zou fantastisch zijn, maar een covergroep op een festival? Het is niet gebruikelijk.’ Al weet je maar nooit natuurlijk, Willy Sommers had ook nooit verwacht om op Pukkelpop te spelen.
Info en boekingen: www.bowandarrow.be of via hun Facebookpagina.
