Het eerste was dat van Warschau, waar in 1940 op bevel van de Duitse gouverneur-generaal Hans Frank, de Joden van Warschau werden bijeengedreven. Daarna werden ze systematisch uitgehongerd, gedeporteerd of doodgeschoten. In 1943 brak er de grote opstand uit die slechts weinigen overleefden.
Dat andere getto is Gaza. Na de Holocaust dienden de Joden zich als ongenode gasten massaal aan in het Arabische Palestina, met toelating van de Britten die er toen de baas waren. Gaandeweg maakten ze zich meester van bijna het hele land. In 1948 werd Israël een onafhankelijke Joodse staat. De Palestijnen hadden van in het begin evenveel recht op een eigen staat. Door de opeenvolgende Joodse leiders werden ze steeds verder teruggedrongen, hun huizen en gronden onteigend en protesterende eigenaars vermoord. Na jarenlange pesterijen aan beide kanten, maakt Israël nu gebruik van de moordpartij van 7 oktober 2023 op Joodse burgers, om definitief korte metten te maken met de Palestijnen waaronder talloze onschuldige vrouwen en kinderen.
Het is merkwaardig om te zien hoe de huidige ultra rechtse Israëlische regering wedijvert in wreedheid en cynisme met de Nazi’s van toen. Bijna letterlijk wordt het Nazi procedé ter vernietiging van een hele bevolkingsgroep door Israël nagevolgd. En dit onder het blote oog van de wereld, die net als toen, niet ingrijpt. Er valt zeker iets te zeggen over het extremistische Hamas, dat geen vrede nastreeft met Israël. Hun volk is er dan ook de dupe van. Maar nu een echte massale moordpartij aan de gang is, had ik graag de mening gehoord van de intussen overleden Pools-Joodse schrijver Martin Gray.
In zijn boek ‘In naam van al de mijnen’ dat verscheen in 1972,vertelt hij over zijn lot als 12-jarige jongen in het Getto van Warschau. Vervolgens beschrijft hij zijn deportatie naar Treblinka, waar hij alle verschrikkingen van het vernietigingskamp ondergaat. Na een lange, harde tijd weet hij te ontsnappen. Onmiddellijk nadien voegt hij zich bij de partizanen in de Poolse wouden en later bij het Russische leger om de Nazi’s te bekampen. Wanneer zijn eenheid verschillende Duitse soldaten weet te klissen en hen onderwerpt aan folteringen, grijpt hij kordaat in en zegt: ‘Laat ons niet worden zoals onze beulen!’
Na uithongering, dagelijkse beschietingen aan de voedselbedeling, bombardementen en het bijeendrijven van alle Palestijnen naar de stad Rafah, vraag ik mij af wat hen daar te wachten staat. Gaan de Israëli’s, zoals de Nazi’s destijds in Warschau, er ook een muur omheen bouwen? En wat is er gaande op de Westelijke Jordaanoever? Palestijns grondgebied, waar nu al naar schatting 700 000 illegale Joodse kolonisten wonen…!
Het is duidelijk: voor Israël moet het Palestijnse volk van de kaart geveegd! Veel Joden zijn het er niet mee eens maar Netanyahu is nu The Great Dictator! Alle soft power die de Joden in de wereld opbouwden na hun verschrikkelijke belevenissen in de concentratiekampen tijdens de Tweede Wereldoorlog, is volledig weggesmolten.
Zopas zijn de voedselvoorraden van duizend camions, bestemd voor de Palestijnen, vernietigd door het leger omdat intussen alle voedsel bedorven is. Dat is een wraakroepende zonde. Zijn de Joden niet beducht voor wat onvermijdelijk komen zal?