De inkt van onze vorige Gazet was amper droog wanneer we op 22 juni te gast waren op een open training van Avanti. De club is een trendsetter in het Waasland -en ver daarbuiten- op het vlak van G-voetbal voor mensen met een beperking. Deze training was specifiek gericht op jongeren met een autismeproblematiek.
Dirk De Vos en Jan Horckmans draaien al wat jaren mee als pleitbezorgers van het G-voetbal. ‘Onze ‘gewone’ G-ploeg is ondertussen al flink ingeburgerd. Daar zitten we met een mix van jongeren en volwassenen maar we hebben vastgesteld dat het voor jongeren met een autismebeeld niet meteen de ideale omgeving is. Het was moeilijk om in het bestaande kader nieuwe mensen tot voetballen aan te zetten. Daarom nu specifiek een team van jongens en meisjes van zes tot zestien waarbij we het aantal prikkels zo veel mogelijk proberen te beperken.’
Geduld en beheersing
‘Zo’n ploeg kan je enkel maar starten met een heel goede omkadering. Mensen met kennis van de autismekenmerken en het nodige geduld en beheersing. Dan kijken we vooral naar trainers met een medische achtergrond, mensen die beroepsmatig hiermee bezig zijn of minstens tien jaar ervaring in deze materie hebben en uiteraard ouders van kinderen met een beperking. Dat is één aspect maar je kan niet iedereen op een voetbalplein zetten, die begeleiders moeten ook van het voetbal zelf de nodige kaas gegeten hebben.’
‘Verantwoordelijke Marijke Bollaert is arts van opleiding maar behaalde door de cursussen van Voetbal Vlaanderen een trainersdiploma C en volgde een bijkomende sessie specifiek gericht op G-sporters. Wim Van Pottelberghe is een vaste waarde met een B-trainersdiploma en nieuwkomer Debbie Van Campenhout, ook met een C-trainersdiploma, vervolledigt de sportieve staf rond de auti-ploeg.’
‘Voetbal Vlaanderen doet veel rond G-sport’, zegt Dirk De Vos. ‘Gisteren was er in Lier nog de initiatie dag met als thema ‘Niemand buitenspel’. De focus lag op omgaan met spelers niveau 2 en 4 waarbij op een schaal van één tot vier de mensen in niveau vier het meest hulpbehoevend zijn. In de namiddag was er aandacht voor jongeren met ADHD. Iedere keer wordt een nieuwe doelgroep belicht. Het is tijdrovend maar ongelofelijk leerzaam en je krijgt er enorm veel dankbaarheid voor in de plaats.’
Vaste sponsors
Het harde werk van Avanti werpt vruchten af. ‘Wij zijn één van de slechts 25 clubs in Vlaanderen die een erkenning (en de daaraan gekoppelde subsidie) van Voetbal Vlaanderen gekregen hebben voor onze G-werking. Daar zijn we heel blij mee, zeker ook met de steun van een zestal vaste sponsors plus enkele éénmalige initiatieven. Een ploeg runnen kost geld, en dat geldt zeker voor een G- of auti-team.’
‘We doen er alles aan om het lidgeld zo laag mogelijk te houden want niet iedereen heeft het even breed, zeker wanneer je meerdere kinderen hebt kan dat een behoorlijke hap uit het budget betekenen. We hopen op de gemeente om dit in hun beleidsplannen op te nemen. Dan kunnen we het lidgeld misschien nog laten zakken om iedereen de mogelijkheid te geven om te sporten. En dan heb ik het niet alleen over voetbal’, zegt Jan Horckmans.
Aan de andere kant van het leven
Marijke Bollaert was na afloop van een uurtje training alvast heel tevreden over de opkomst. ‘Een vermoeiend maar vooral heel leuk avontuur. We zijn al een tijdje bezig met de auti-werking maar hebben nu besloten om ze open te trekken naar alle kinderen die wat extra aandacht nodig hebben. Ik ben heel verheugd om hier zo’n respons te zien. We willen elke zondag samen trainen en regelmatig een vriendschappelijke match of tornooi spelen tegen een team uit de buurt.’
Het begin van vorige alinea was vrij oneerbiedig want eigenlijk had ik dokter Marijke -of dokter Bollaert- moeten schrijven maar dat lacht ze meteen weg. ‘Ik ben geriater en werk in de week in het ziekenhuis altijd met 75-plussers. Hier op training sta ik met mensen aan de andere kant van het leven. Ik ben erin gerold omdat ik zelf een zoontje heb met autisme. Die is ondertussen overgestapt naar het reguliere voetbal en droomt nu van een triatlon. Met een trainerscursus en bijscholing want voetbal was vroeger ver van mijn bed. Maar als ik iets doe, dan wil ik het goed doen.’
Hard werken
‘Er mogen nog altijd mensen bijkomen voor begeleiding en als helpende handen naast het veld. Die hoeven niks van voetbal te kennen maar ook als iemand wél iets van voetbal kent en graag training wil geven en over de nodige ervaring met deze jongeren beschikt mag die ons altijd contacteren. De omkadering is prima, ik heb er een zeer goed gevoel bij voor dit jaar. En mijn seizoen zal geslaagd zijn als er op het eind van het seizoen evenveel kinderen zo gelukkig uitzien als vandaag.’
‘Twaalf nieuwkomers onder de twintig aanwezigen en nog enkelen die vandaag hier niet konden zijn. Het zal hard werken worden maar ik kijk er echt naar uit. Het is een heterogene groep en dat is een uitdaging. Maar ik ben niet bang van een uitdaging meer of minder, we gaan erin slagen om er een geweldig seizoen van te maken.’
Quote:
‘Ik ben niet bang van een uitdaging meer of minder’
Marijke Bollaert