Ze spreekt vlot Spaans, Italiaans, Marokkaans en Nederlands. Beroemde acteurs, zangers en auteurs behoorden tot haar vriendenkring. Ze reisde de wereld rond en woont nu in de Stadionstraat in Stekene. Malika Chrifi (72) vertelt haar bewogen levensverhaal.
‘Ik ben geboren in Tanger, Marokko. Tanger is altijd al een aparte stad geweest, een buitenbeentje. Wij woonden in een Spaans/Joodse buurt, wij waren er niet gebonden aan strenge regels. De Westerse cultuur en het multiculturele klimaat oefende een grote aantrekkingskracht uit op kunstenaars, acteurs, filmsterren en zangers van over de hele wereld.’
‘Daar op te groeien was een zalige tijd voor mij. Onder meer de beroemde Amerikaanse schrijver Paul Bowles behoorde tot onze vriendenkring, maar net zo goed heb ik hier nog foto’s liggen met Mick Jagger en Keith Richards en acteur Richard Harris. Ook bekende schrijvers als Jack Kerouac en Tennessee Williams verbleven korte of langere tijd in Tanger.’
Privéschool
‘Mijn vader was een bankier die goed geld verdiende, mijn moeder was vroedvrouw. Na de onafhankelijkheid werd het allemaal wat minder, vader raakte zijn werk kwijt en we gingen bij mijn grootouders wonen.’
‘Ik werd naar een privéschool gestuurd waar ik Spaans en Italiaans leerde, maar ik maakte mijn studies niet af. Toen ik 16 was trouwde ik met mijn eerste man, hij was 37 en havenverantwoordelijke van de haven van Tanger. Ik kwam materieel absoluut niets tekort, we leidden een onbekommerd leven met een behoorlijke welstand. Uit ons huwelijk werd mijn dochter geboren die nu in Herzele woont en met wie ik nog dagelijks contact heb.’
‘Na de scheiding van eerste man verbleef ik onder meer in Zwitserland, Murcia, Marbella, Kopenhagen en Amsterdam. Spanje is altijd mijn lievelingsland gebleven, ook nu nog verlang ik terug naar het zonnige Andalusië. In Cordoba baatte ik enkele jaren een pub/tapasbar uit.’
Fysieke ongemakken
‘Op een feestje van mijn zus in Gent leerde ik Stekenaar Gerrit Martens kennen. We trouwden en woonden achtereenvolgens in Gent, de Kapelledreef in Klein-Sinaai en de Molenbergstraat. We hebben drie zonen Olivier, Kristof en Dominique. Via de ouders van Gerrit verbleef ik vaak in hun buitenhuis in Saint-Paul-de-Vence in de Franse Provence, een fraaie schilderij aan de muur herinnert aan die tijd. Gerrit was burgerlijk ingenieur, twee jaar geleden is hij helaas overleden en sindsdien huur ik een huis in de Stadionstraat.’
‘De afgelopen jaren waren niet makkelijk voor mij. Fysieke ongemakken – cataract en een poliep op de darmen – zorgen ervoor dat ik vaak in ziekenhuizen en bij dokters vertoef. Het zorgt ook voor een grote onzekerheid, ik weet absoluut niet of ik me beter ga voelen na toekomstige operaties. Bovendien heb ik het materieel niet breed. Gelukkig kan ik in De Olijf terecht. De Olijf is niet alleen een plaats waar voedsel wordt bedeeld maar nog meer is het een warm huis waar ik me altijd welkom voel. Ik leerde er mijn beste vriendin Jeanne Mrotzek kennen, ik heb veel aan haar te danken.’
Echte vrienden
‘Af en toe voel ik me wel eenzaam, ouder worden is niet altijd even prettig, je komt er ook achter wie je echte vrienden zijn. Sinds ik niet meer met de auto rij, kom ik minder buiten. Maar al bij al zie het ik leven optimistisch tegemoet. Ik lach ook graag, dat maakt het allemaal wat lichter, tien kleinkinderen zijn het mooiste geschenk dat ik kon krijgen. Bovendien heb ik een rijk gevuld leven achter de rug, niet altijd even makkelijk weliswaar, maar de zoete herinneringen draag ik altijd met me mee.’
Quote:
‘De Westerse, vrijgevochten cultuur buurt waar we woonden in Tanger lokte kunstenaars, acteurs, filmsterren en zangers van over de hele wereld.’
Malika Chrifi
