Op 1 januari 2026 sluit Philippe Vandermeulen (70) zijn huisdokterspraktijk in de Hellestraat. Dat wordt een groot gemis voor zijn patiënten. ‘Ik ben altijd met volle goesting dokter geweest. De tevredenheid van patiënten raakt me het meest.’
‘Ik ben opgegroeid in Hamme, ik kom uit een muzikale familie. Mijn grootvader en vader waren allebei organisten , respectievelijk in Waasmunster en Hamme mijn broer Raf is directeur van de Hamse muziekacademie en tevens een gewaardeerd dirigent en componist. Ooit was het ook mijn ambitie om professioneel muzikant te worden, doch door een klein letsel aan één der vingers moest ik algauw die droom opbergen. Ik volgde notenleer en viool, doch dikwijls zat ik als amateur-muzikant achter de piano. In de kerk verving ik tijdens de vakanties mijn vader achter het orgel.’
‘Na mijn studies geneeskunde in 1982 wou ik me vestigen in Berlare maar daar was net een andere huisarts gestart. De pastoor van Berlare wist dat het klooster in de Hellestraat vrijkwam. Dit pand – recht tegenover de kerk in de Hellestraat – was eigendom van de zusters van Maria uit Brakel. Dit huis was zeer geschikt voor een huisartspraktijk. In dit ‘klooster’ had ik mijn praktijk gedurende 8 jaar. Nadien verhuisden we dichter bij de expressweg naar de Hellestraat 129. Van begin af aan was ik actief in de lokale gemeenschap en werd ik organist en koorleider in de kerk van Hellestraat en later in de Heilig Kruiskerk in Stekene.’
Druk op huisarts
‘Met het recente overlijden van dokter Hilde Schelfout uit de Kerkstraat moesten een heel aantal inwoners op zoek naar een nieuwe huisdokter. In overleg met onze huisartsenkring werd gezocht naar een oplossing .We vragen begrip van de Stekense bevolking in verband met het nijpend tekort aan huisartsen. De druk op de artsen neemt toe en zij doen hun uiterste best om de zorg te organiseren. Het zijn volstrekt andere tijden dan pakweg 40 jaar geleden. Het duurde toen toch wel vijf jaar vooraleer een redelijk patiëntenbestand kon worden verworven.’
Belgisch of Nederlands model?
‘Ik ben nog een huisarts van de ‘oude stempel’. Ik start mijn raadplegingen om 7u30, neem een middagpauze en ga dan door tot ’s avonds.. Ik heb gelukkig een goede conditie, ik rook en drink niet. Anderzijds ben ik altijd graag zelfstandige geweest, ik kon mijn eigen ding doen in mijn eigen stijl. Sinds 5 jaar, toen ik 65 werd, is er wel veel veranderd. Ik hoef geen weekends meer te werken en ook wachtdiensten behoren tot het verleden.’
‘Ik besef ook wel dat de tijden veranderd zijn, groepspraktijken zijn de toekomst. Op die manier kunnen dokters hun work-life balans meer in evenwicht houden. We evolueren steeds meer naar het Nederlandse model met meer structuur, hoewel patiënten er vaak ontevreden zijn. Het Belgische model is dan weer zeer toegankelijk en tegelijkertijd licht chaotisch, met een grotere patiënten tevredenheid. Ons model kraakt wel, de wachttijden lopen op, niet alle patiënten kunnen nog bij een huisarts terecht.’
Geoliede machine
Achter iedere sterke dokter staat een sterke vrouw, weet ook Philippe Vandermeulen. ‘Samen met mijn echtgenote Karina Portaels vormen we een geoliede ‘machine’. Karina gaf haar job op als verpleegkundige in het UZ Gent en werkte mee aan de uitbouw van de praktijk: assistentie bij kleine chirurgische ingrepen en hechtingen, de administratie, afspraken maken, enz. Daarnaast nam ze het ganse huishouden, inclusief de tuin, voor haar rekening.’
Dankbaarheid patiënten
‘Ik ben altijd met volle goesting dokter geweest. De dankbaarheid van patiënten raakt me het meest. Uiteraard zorgt een juiste diagnose ook voor een voldoening naast het sociale aspect van ons beroep. Als huisartsen doen we het lang niet slecht. In de polls naar beroepen tevredenheid scoren wij zeer hoog, dat mag ook wel eens gezegd worden.’
Kader: geen ‘zwart gat’
Philippe Vandermeulen en zijn echtgenote Karina Portaels hebben geen schrik van het zogenaamde ‘zwarte gat’ waarin ze zouden terechtkomen na 1 januari 2026. ‘We zijn beide heel sportief aangelegd. Karina is actief in de Joggingclub Stekene en loopt driemaal per week een forse training. Als marathonloopster startte ze in verschillende wedstrijden in binnen- en buitenland, onder meer in New York, Barcelona, Rotterdam, Dublin, Wenen en Berlijn. Zelf hou ik van wandelen en fietsen. Ik wil me verder muzikaal ontwikkelen met een cursus begeleidingspraktijk aan de muziekschool. Daarnaast voelen we ons heel gelukkig met onze kleinkinderen, een zevende kleinkind is op komst.’
Quote
‘Ik besef ook wel dat de tijden veranderd zijn, groepspraktijken zijn de toekomst. Op die manier kunnen dokters hun work-life balans meer in evenwicht houden.’
Philippe Vandermeulen
